Taktyka

Taktyka

Niewątpliwie drużyna dziewięciokrotnych mistrzów Hiszpanii, a także zdobywców Pucharu Europy oraz Pucharu Zdobywców Pucharów niemal bez przerwy, od kilkunastu lat uważana jest za czołową ekipę Primera Divison. Piłkarze z Vincente Calderon bez najmniejszych problemów mogą konkurować z gwiazdami chociażby FC Barcelony czy Realu Madryt. Wszystko to dzięki dobremu zrozumieniu na boisku oraz niezwykle doświadczonych piłkarzy pokroju Maxiego, Luis Garcii, Diego Forlana czy Manichea. 

Niestety do osiągnięcia pełnego zadowolenia, czyli zdobycia pierwszego od 1996 roku mistrzostwa Hiszpanii , brakuje systematyczności. Nie tylko ze strony napastników czy pomocników, lecz także pod względem taktycznym.

Abel Resino bardzo dużo uwagi poświęca nie tylko przygotowaniu kondycyjnemu, lecz również wpaja swoim podopiecznym, że walczyć na boisku muszą wszyscy. Począwszy od bramkarzy, aż po napastników. To właśnie ci ostatni pełnią bardzo ważną rolę w drużynie – mają za zadanie nie tylko strzelać bramki, lecz również rozgrywać, często cofać się nawet pod swoje pole karne. Bardzo dobrze do tej „koncepcji” pasuje na przykład Diego Forlan, który nie jest klasycznym snajperem. Urugwajczyk praktycznie w każdym meczu gra bardzo ambitnie i często można go zauważyć pod swoją bramką. 

Olbrzymim atutem, którym dysponuje Atletico Madryt w chwili obecnej to niezwykle szybcy i bardzo dobrze wyszkoleni skrzydłowi. Simao Sabrosa, a także Maxi Rodriguez często „szarpią” po obu stronach boiska, niekiedy stając się wręcz napastnikami. Nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, iż chwilę później potrafią powrócić na własną połowę by skutecznie odpierać kontrataki rywali. 

Zawodnicy ci opierają się nie tylko na dryblingach, lecz również umiejętnie potrafią przerzucić ciężar gry na przeciwległą stronę boiska. Dokładne, długie podania i to nie tylko wzdłuż boiska, stanowią dla napastników idealne pole do popisu. Bardzo ważną kwestią jest również fakt, iż obaj często schodzą do środka by tam próbować stworzyć liczebną przewagę. W między czasie dużo miejsca wolnego mają boczni obrońcy…

Ich rola (obrońców) nie ogranicza się jedynie do rajdów wzdłuż linii bocznej czy dośrodkowań, jak to ma miejsce w przypadku innych drużyn. Muszą oni również próbować rozgrywać, nie tylko poprzez posyłanie prostopadłych , lecz także poprzez szybkie wymiany podań. Niby proste i oczywiste, lecz by koncepcja dobrze funkcjonowała potrzeba zawodników doskonale przewidujących. Nadzwyczaj dobrze radzą sobie z tym przede wszystkim Antonio Lopez i Luis Perea. Dobitnie było to widać podczas spotkań w ramach eliminacji do Ligi Mistrzów, gdzie obaj zaprezentowali się bardzo okazale. 

Bardzo mocną zaletą obecnego ustawienia Atletico Madryt jest niezwykła płynność przechodzenia z defensywy do kontrataków. Udział bierze praktycznie każdy zawodnik z danej formacji, co powoduje, iż obok szybkości skrzydłowych jest dokładność obrońców oraz przegląd pola gry ze strony napastników. Taka mieszanka bardzo często powoduje, iż bardzo łatwo piłkarze z Vincente Calderon przedostają się pod pole karne rywali. Z wykonaniem jedynie gorzej…

Dość zaskakującą kwestią jest również ustawienie poszczególnych zawodników przy szybkich akcji skrzydłami. W przodzie, na pograniczu spalonego ustawionych jest zazwyczaj aż pięciu zawodników. Skrajni obrońcy na swoich stronach, natomiast skrzydłowi bardziej w środku. Do tego doliczyć trzeba nie tylko napastników, lecz także pomocników. W efekcie przewaga liczebna graczy Atletico jest bardzo odczuwalna. Rozwiązań tego typu akcji jest wiele, jednakże ulubioną do bólu jest zagranie prostopadłej piłki za plecy obrońców rywala. Tutaj geniuszem często błyszczy Maxi Rodriguez czy Raul Garcia. Mimo, iż obaj nie są uważani za speców od tego typu podań to wielokrotnie rywale przekonali się o słuszności ustawiania ich w środku. 

Oczywiście arsenał rozwiązań taktycznych w ataku Atletico jest znacznie większy. Nie tylko przewaga liczebna ma znaczenie, lecz także bardzo szybko wykonana akcja. Wtedy też klasyczne 4-4-2 płynnie przechodzi w 4-3-3 gdzie ponownie kluczową rolę odgrywają skrzydłowi. Również podczas ataków pozycyjnych nieoceniona jest ich praca, aczkolwiek trzeba przyznać, iż w tym przypadku duże znaczenie mają powroty napastników (przede wszystkim Forlan).

Ewenement sam w sobie stanowi natomiast Sergio Aguero. Niezwykle utalentowany i młody napastnik praktycznie w każdym meczu nie schodzi poniżej wysokiego poziomu. Bardzo skuteczny w ofensywie oraz potrafiący doskonale rozegrać piłkę stanowi jedno z najważniejszych ogniw w ekipie Resino. Tak naprawdę konstruowanie akcji układane jest przede wszystkim pod tego piłkarza. Zadziorny Argentyńczyk błyszczał skutecznością w poprzednim sezonie, zdobywając aż 19 bramek. Niewątpliwie już teraz można uznać, iż piłkarz ten jest godnym następcą Fernando Torresa. Obecnie zdarzają się takie sytuacje, że gdy ten gracz znajduje się na boisku to jego drużyna odnosi więcej zwycięstw niż w przypadku jego absencji…

Aguero podobnie zresztą jak Forlan to nie jest klasyczny przykład napastnika czekającego jedynie na dobre podania. Urodzony w 1988 roku gracz wielokrotnie potrafi wrócić nawet na własną połowę po piłkę, by chwilę później pędzić już na bramkę rywali. Dodatkowo posiada atut, którego nie ma Urugwajczyk – jest niezwykle szybki i dynamiczny. To dzięki temu praktycznie każdy obrońca w Primera Division ma z nim problem, a prezydent klubu z Vincente Calderon nie zamierza go sprzedać. 

Aspektem opanowanym bardzo dobrze, by nie powiedzieć lepiej niż ataki, jest gra obronna. Nie tylko defensorzy wykonują ciężką pracę lecz wszyscy piłkarze przebywający na boisku. O stosowaniu wysokiego pressingu mówić nie trzeba, ponieważ w tym przypadku stosuje się go niemal zawsze. 

Podczas ataków rywali zawodnicy środkowej formacji grają strefowo, nie opuszczając swoich sektorów. W efekcie zagęszczony środek pola utrudnia wykonanie dokładnego przerzutu na drugą stronę boiska, a co jeszcze gorsze – zagranie prostopadłej piłki. Wszystko to dzięki utworzeniu „swoistego rombu”, asekurowanego przez bocznych obrońców (notabene wychodzących dość daleko od własnego pola karnego). 

Kolejną wielka zaletą wprowadzoną przez aktualnego szkoleniowca jest fakt, iż piłkarze starają się utrzymać między sobą stałą odległość. Na tyle dużą by nie przeszkadzać sobie, natomiast na tyle małą by móc szybko wspomóc kolegę z zespołu. To powoduje, iż przemieszczanie się poszczególnych piłkarzy jest łatwe do przewidzenia, lecz skuteczne tego przejście jest bardzo utrudnione. Dzięki temu zapewniony jest również spokój i pełna koncentracja, ponieważ zawsze ktoś w danej chwili będzie mógł zaasekurować. 

Pomimo kilku zalet zarówno w grze ofensywnej, jak i defensywnej Atletico Madryt nie potrafi od dłuższego czasu stanąć na wysokości zadania, czyli zdobyć mistrzostwa kraju. Być może teraz, po ściągnięciu na Vincente Calderon piłkarzy pokroju Florent Sinama-Pongolle, Gregory Coupet czy John Heitinga w końcu Los Colchoneros będę triumfowali.

Hiszpania

Pozycja na boisku: Pomocnik

Data urodzenia: 14/09/1960

Zawodnik Kadry A

Dodaj komentarz